Ik kende iemand bij rijkswaterstaat en de oude steigers mocht ik nakijken voor bruikbare planken voordat ze in een ‘vreugdevuurtje’ definitief zouden vergaan. Het was azobé hardhout en sommige planken waren echt niet meer bruikbaar, maar de meeste planken heb ik met een koevoet weten los te wrikken, eh, nou ja, mijn broer dan :D want het kostte wat spierkracht.
Sommige planken gingen door het loswrikken alsnog splijten maar ik heb er flink wat goede planken aan overgehouden waar ik een vlonder van heb gemaakt. Deze planken zijn veel dikker dan de nieuwe planken die je koopt, we moesten dan ook de oude spijkergaten gebruiken want er doorheen boren was bijna niet te doen. Ze liggen nu 10 jaar in de tuin als ‘loopvlonder’ en er is er in al die tijd ééntje die gespleten is, maar niet storend. Die heb ik losgehaald en omgeruild met een plank wat verder weg, niet zo in het looppad.
Lijkt me erg duurzaam dus, afhankelijk van het soort hout waar de steiger van was gemaakt. Azobé is zo te zien erg duurzaam . Nu liggen mijn planken wel hoog en droog, boven een worteldoek en grindbed, en komen niet in contact met vochtige aarde. Kan zijn dat het minder lang meegaat wanneer je ze gebruikt als grondkering…