Tot vanmiddag half vijf was het hier prima weer, om in de tuin te werken.
Heb eindelijk een begin gemaakt met het snoeien van de klimrozen. Daar hik ik elk jaar weer tegenaan, omdat het er zo veel zijn. Drie heb ik inmiddels gesnoeid en nog 9 te gaan. De struikrozen, ook heel wat, doe ik midden maart pas, evenals de stamrozen. Na het opruimen van de takken ook maar begonnen met de borders rond het terras achter. Verdorde zooi afknippen, wieden, opruimen. Ziet er al stukken beter uit nu en er blijken al hele hordes sneeuwklokjes en gele crocussen te bloeien onder de verdorde plantenresten. Het is meteen lente nu rond het terras! De hele tijd scharrelde ‘mijn’ roodborstje om me heen op nog geen halve meter afstand, - maakte me helemaal blij.
Nu het begin is gemaakt, ga ik ook door. Er is nog megaveel te doen en ik vraag me af of ik het allemaal wel ga redden voor begin mei. Zelfs de slootkanten moet ik nog schouwen, - was ik in oktober niet aan toegekomen.
De vijver had ik graag tijdens de vorstperiode met de bosmaaier willen opschonen, maar het kwam er niet van. Nu is het veel lastiger, om tijdens het afknippen en opruimen niet te veel te beschadigen. Moet wel opschieten, want begin maart komen de padden alweer paren en eitjes afzetten, - dan moet het klaar zijn.
De moestuin is nog een puinhoop, - daar moeten ook nodig wat handen gaan wapperen. Kan me elke keer in het voorjaar wel vierendelen, om alles gedaan te krijgen. Wonderwel lukt het elke keer weer redelijk.
Dit jaar wordt het wat lastiger, omdat ik ook alle vensterbanken heb volstaan met zaaigoed en verspeende plantjes. Dit vraagt ook de nodige tijd en verzorging. Tot nu toe 54 soorten gezaaid, veel is al opgekomen en inmiddels verspeend. En in de koelkast liggen nog ruim 100 andere soorten te wachten, om gezaaid te worden. Waar ik het straks allemaal moet laten, voordat het naar buiten kan, - hmm, - komt tijd, komt raad. Misschien, misschien ook niet. We zien wel.
Jullie zijn nu enigszins op de hoogte van de tuinperikelen op de Engelhoeve in dit prille voorjaar. More to come…
Groetjes,
Mike