De laag sneeuw in onze tuin (toch een behoorlijke laag) is inmiddels verdwenen.
Ik zie ineens weer groen in de tuin, bolletjes die al waren opgepiept. Oh, wat is het leven heerlijk zonder sneeuw en vorst. Zal ik morgen al gaan snoeien? Zal ik vast een gokje wagen en gaan zaaien? Heb het weleens gedaan met bijzonder geweldig resultaat…….kwakkelwintertje toen.
Eerst maar eens de druif snoeien. Dat is al een maand te laat, maar ja. Je hebt niet altijd zin in een druif snoeien. :-)
Lange termijn: kwakkelen, beetje water, beetje vorst, niks om je zorgen over te maken. Lekker zo houden.
Offe……over 3 dagen (als de sneeuw echt weg is van het ijs) zeeeeer strenge vorst en een 11 stedentocht, dan hoor je mij niet. Maar niet dat gevries zonder doel. Zoals vorig jaar. Brrrr.
Mike, ik las je bericht en moest denken aan mijn tijd op Orthopedie. IJzel, streng wintertje. Ik denk dat het ergens in de jaren 90 was. Ik had dienst en de ene na de andere gebroken heup rolde binnen. Nog nooit zo hard gewerkt, er was geen doorkomen aan. Allemaal ouderen die nog even dit, nog even dat moesten doen. We hebben gewerkt als buffels, als ik terugdenk weet ik niet hoe we dat voor elkaar hebben gekregen.
Ik bind mijn schoonmoeder vast met dit weer. Wij doen de boodschappen, vegen het pad en het straatje. En ze mag NIET naar buiten, alleen onder begeleiding. Daar zijn we erg streng in. Genoeg gebroken ledematen gezien. Het is weer goed gegaan deze periode….ik ben er altijd bang voor.
Ik liep vorige week naast een goede kennis, samen op weg naar hetzelfde gebouw. En ineens lag ze plat. Zo ineens. Gewoon plat op de billen. En zij is geen 80, zij is tussen de 40-50. Ik bedoel maar….
Weg met de winter, laat de sneeuwklokjes maar weer bloeien. :-) Om te beginnen.